Bardzo rzadki gatunek.Rozłożysty krzew o gęstym pokroju i dość szybkim wzroście osiąga około 1,5 m wzwyż i 2 m wszerz. Liście dość sztywne o finezyjnej nieparzysto pierzastej budowie „sterczą” z pędów we wszystkie strony dodając objętości. Składają się małych, eliptycznych listków w stonowanym, szaro-zielonym kolorze.
Kwiaty skupione w gęste, wzniesione grona długości około 15 cm o budowie motylkowej. Składają się z 5 płatków – na dole 2 tworzą łódeczkę, 2 boczne to skrzydełka i 1 górny żagielek – wyglądają delikatnie i zwiewnie. Zdobią roślinę odcieniami intensywnego różu przez całe lato, od czerwca do września a przy tym wydzielają zapach wabiący owady.
Pochodzi z Azji, w przyrodzie występuje w Himalajach na terenie od Afganistanu po Chiny.
Otrzymał nagrodę Award of Garden Merit od brytyjskiego Królewskiego Towarzystwa Ogrodniczego w roku 1993.
Krzew ma kolekcjonerski charakter, warto go posadzić w ogrodzie, bo odwdzięczy się oryginalnym wyglądem i długim kwitnieniem.
Warunki uprawy:
Stanowisko – odpowiada mu miejsce nasłonecznione ewentualnie częściowo zacienione, ale ważne by było ono ciepłe i zaciszne, osłonięte szczególnie od zimowych, mroźnych wiatrów, bo roślina jest bardzo wrażliwa na niską temperaturę.
Gleba – najokazalszy urośnie na przepuszczalnej, przeciętnej ziemi o umiarkowanej wilgotności lub nawet przesuszające się okresowo.
Zimą konieczne jest zabezpieczenie korzeni poprzez okrycie kopczykiem ze ściółki. Wiosną warto przyciąć nisko nad ziemią by ładniej się krzewił i kwitł.W naszym klimacie należy traktować indygowiec jak bylinę , której naziemna część zamiera.
Idealnie pasuje do ogrodów naturalnych, ale nie może go zabraknąć również w orientalnych. W dużych przestrzeniach polecany do nasadzeń grupowych, w mniejszych z powodzeniem wystąpi w roli solitera. Ozdobi także skarpy i skalne zakątki.
Roślina ukorzeniona w doniczce C-3 , o wys. ok 60-80 cm.
Ciekawostka:
W starożytnym Egipcie hodowana jako roślina, z której wyciągu produkowano barwnik do tkanin .
|
.JPG)
