Prawdziwy pachnący „gigant” wśród magnolii – odmiana o ogromnych liściach i kwiatach. Przyciąga uwagę fantazyjnym, nietuzinkowym pokrojem. Niewątpliwa gratka dla koneserów rzadko spotykanych gatunków.
Rozłożysty, szeroki krzew liściasty lub drzewo, może osiągać nawet 8 – 12 m wysokości. Posiada duże, błyszczące, jasnozielone liście. Mimo że są bardzo cienkie, ich długość może sięgać nawet jednego metra. Dzięki takiej budowie swobodnie opadają na boki, nadając roślinie lekkości i oryginalności. Jesienią przybierają barwę żółtą bądź czerwoną, wprowadzając do ogrodu nastrojową atmosferę.
W czerwcu i lipcu pojawiają się duże, nawet 30-sto centymetrowe, kwiaty w kolorze białym lub kremowym. U podstawy ich płatków położone są ozdobne bordowe lub purpurowe plamki o nieregularnym kształcie. Także owocostany magnolii posiadają walory ozdobne – kształtem przypominają szyszkę, przybierają ciemnoróżowy bądź intensywnie czerwony kolor. Roślina roztacza wokół przyjemny, orzeźwiający, cytrusowo-jaśminowy aromat.
Mrozoodporność dobra, przez pierwsze trzy lata uprawy dla bezpieczeństwa należy okrywać agrowłókniną.
Warunki uprawy:
Stanowisko – preferuje pozycje półcieniste, ale odnajduje się także na tych intensywniej nasłonecznionych. Koniecznie trzeba ulokować ją w bezpiecznym, osłoniętym od wiatru miejscu.
Gleba – najlepiej rozwija się na podłożu żyznym, dobrze przepuszczalnym, stosunkowo wilgotnym, o odczynie kwaśnym do neutralnego.
W każdym ogrodzie wprowadzi iście tropikalny klimat. Zdecydowanie najefektowniej prezentuje się jako soliter w dobrze widocznym miejscu. Warto rozsądnie wybierać dla niej stanowisko, ponieważ jak każda magnolia nie lubi przesadzania. W okresie kwitnienia warto otaczać ją drobnymi, nieodwracającymi uwagi od jej urody kwiatuszkami – świetnie sprawdzą się w tej roli wiosenne przebiśniegi, ciemierniki, pierwiosnki, zawilce. Po okresie kwitnienia uroku dodadzą jej różnokolorowe byliny, na przykład żurawki czy bergenie.
Roślina ukorzeniona w doniczce C-5 , o wysokości 80-120 cm. |
