Nadzwyczaj barwnie i długo kwitnąca roślina, która okryje ogród tęczowym kobiercem. W polskich sklepach jeszcze niespotykana, ale bez wątpienia ma szansę na zdobycie serc wielu miłośników ogrodów.
To odmiana średniej wielkości w gatunku, osiąga wysokość 35 – 60 cm. Tworzy okazałe, gęste kępy o rozpiętości przekraczającej niekiedy nawet 40 cm. Pędy sztywne, wyprostowane, wznoszą się ku górze. Są bardzo gęsto okryte układającymi się skrętolegle liśćmi. Blaszki drobne, wąskolancetowate, z ostrymi wierzchołkami i szeroko ząbkowanymi marginesami. Ich powierzchnia jest matowa, koloru ciemnej, stonowanej zieleni.
Już z końcem kwietnia na szczytach pędów pojawiają się czarujące, zwarte grona skupiające niewielkie acz liczne kwiaty. Każdy z nich o 4 krągłych płatkach korony, układających się niemal płasko wokół maleńkich pręcików. Po otwarciu z pąków kwiaty są miodowo-pomarańczowej barwy, z czasem stopniowo zmieniają odcień, mieniąc się wszelkimi rodzajami czerwieni i różu a nawet fioletu. Ta parada ciepłych kolorów trwa aż do lipca, a wokół unosi się dodatkowo delikatny, przyjemny zapach.
Okazy w naturze zasiedlają głównie obszary położone w Europie i Azji.
Warunki uprawy:
Stanowisko – najbardziej odpowiadają mu miejsca słoneczne, ale w tych okresowo ocienianych również sobie poradzi.
Gleba – zadowoli się przeciętną glebą ogrodową, przepuszczalną lub dobrze zdrenowaną, gdyż nie lubi nadmiaru wilgoci, najlepiej o odczynie zasadowym do obojętnego.
Toleruje temperatury do około -24°, w większości regionów Polski przezimuje bez konieczności zabezpieczania. Po zakończeniu kwitnienia warto lekko przyciąć pędy.
Przez długie tygodnie będzie dodawać barw każdej rabacie lub pojemnikowej kompozycji. W nasadzeniu grupowym stworzy kolorowy dywan, również na tych uboższych czy suchszych glebach. Ożywi aranżacje skalne i żwirowe.
Roślina ukorzeniona w doniczce C-2. |
.jpg)
.jpg)
.jpg)
