Odmiana Budlei Dawida charakteryzująca się stosunkowo silnym wzrostem, o dekoracyjnych zarówno liściach jak i kwiatach. Z uwagi na niskie wymagania glebowe, małe zapotrzebowanie na zabiegi i olśniewający wygląd bardzo chętnie wprowadzana do ogrodów.
Rośnie jako liściasty krzew osiągając 1 – 2 m wysokości. Pokrój szeroki, luźny, bardzo liczne pędy delikatnie wyginają się nadając kształt półkuli.
Liście lancetowate, w kolorze ciemnej zieleni ze srebrną poświatą, delikatnie owłosione od spodu.
W lipcu na szczytach tegorocznych pędów rozkwitają kłosowate, imponujące kwiatostany, o długości nawet do 50 cm. Mają efektowne kolory: płatki kwiatuszków są intensywnie niebieskie a oczko kontrastujące, ciemnopomarańczowe. Nie tylko wyglądają ekscytująco, ale i przyjemnie pachną słodkawym zapachem, zapraszając pszczoły i motyle. Ta feeria kolorów i zapachów trwa aż do końca września.
Odmiana wprowadzona do obrotu w roku 2007 przez francuską szkółkę Minier.
Wymagania glebowe:
Stanowisko – roślina lubuje się w cieple i słońcu, warto zapewnić jej południową ekspozycję i miejsce osłonięte od wiatru.
Gleba – świetnie rośnie na ziemiach żyznych, ale przepuszczalnych o umiarkowanej wilgotności, poradzi sobie jednak na glebach uboższych a starsze okazy dobrze znoszą suszę.
Jest wytrzymała i tolerancyjna na niekorzystne warunki otoczenia.
Nie jest odporna na mróz i wymaga zabezpieczenia przed zimą poprzez kopczykowanie. Wiosną warto przyciąć pędy około 30 cm nad ziemią, a latem usuwać te uschnięte, wówczas zakwitnie obficie i przez długi czas.
Chętnie wykorzystywana przez architektów krajobrazu jako roślina okrywowa szczególnie na skarpach. Świetnie wygląda zarówno w małych jak i dużych ogrodach, i jako soliter i jako towarzystwo dla barwnie kwitnących bylin oraz niewysokich krzewów.
Roślina ukorzeniona w doniczce C-3 , posiada licencję , która gwarantuje zgodność odmianową. W ubiegłym sezonie posiadała kilkanaście kwiatostanów.
|
