Skimmia japońska

Jej największą dekoracją są ciemne, a zarazem zimozielone liście oraz ciekawy kwiatostan.
Zimozielona krzewinka o aromatycznych, zielonych i skórzastych liściach. Blaszki liściowe są ciemnozielone na wierzchniej stronie, na spodniej jaśniejsze, matowe o rozmiarach około 8x3cm.
Jesienią tworzą się pąki kwiatowe, które w takcie zimy stają się ciemno czerwone. Same kwiaty są drobne, gwiazdkowate, praktycznie białe, ale na różowawych szypułkach. Przyjemnie pachną. Zebrane są w szczytowe, dość duże wiechy. Okres kwitnienia przypada od marca do maja. Egzemplarze mogą być rozdzielnopłciowe lub obupłciowe. Krzewy męskie wytwarzają większe i bardziej dekoracyjne, okazalsze kwiatostany, za to owoce zawiązują tylko osobniki żeńskie. Owoce mogą utrzymywać się na krzewie całą zimę, nawet do marca i następnego kwitnienia. Krzew po kilku latach dorasta maksymalnie do 150cm wysokości przy podobnej szerokości. Cała roślina jest trująca.

Skimmia japońska występuje naturalnie w Japonii, Korei w Chinach i na Tajwanie. Pierwsze wzmianki jej uprawy w Europie pochodzą z roku 1838.

Doskonale sprawdzi się jako roślina na zaciszne rabaty z roślinami wrzosowatymi (azalie, rododendrony, wrzosy). Szczególnie polecana jest do sadzenia pod koronami drzew i pod krzewami. Świetnie nadaje się również do ogrodów w stylu orientalnym. Wysadzana zarówno do pojemników jak i gruntu.
Ze względu na ciekawe kwiatostany wykorzystuje się w bukieciarstwie. Trwałość pędów w wazonie to około 3 tygodnie.

Warunki uprawy.
najlepiej rośnie na glebach żyznych i wilgotnych, ale dobrze zdrenowanych i przepuszczalnych, o odczynie kwaśnym, pH 3,5 do 4,0.
Wymaga ciepłych, zacisznych miejsc, osłoniętych od ostrego słońca oraz wiatrów. Najlepiej rośnie w półcieniu, ostre słońce może powodować poparzenia, w cieniu daje sobie radę równie dobrze, ale jeśli do roślin dociera zbyt mało słońca, to słabiej rosną i kwitną.
W szczególnie suchych momentach w roku oraz przez pierwsze kilka tygodni po posadzeniu roślinę należy podlewać, nie znosi bowiem suszy.
Skimia nie jest całkowicie mrozoodporna, dlatego, szczególnie przez kilka pierwszych lat po posadzeniu warto ja zabezpieczać przed mrozem okrywając rośliny agrowłókniną lub stroiszem. Uprawianą w pojemnikach przenosimy do niezbyt ciepłego pomieszczenia.
Nie wymaga cięcia. Usuwamy przekwitłe kwiaty aby pobudzić do obfitszego kwitnienia w następnym roku.
Stosujemy nawozy zakwaszające podłoże. Wiosną przed kwitnieniem może to być nawóz do azalii lub hortensji. Później w połowie lata można dać nawóz do iglaków.

Roślina w doniczce 2 litrowej .