Barbula klandońska Kew Blue – Caryopteris clandonensis Kew Blue

Barbula klandońska Kew Blue  odmiana o fioletowych kwiatach. Odbiega ona nieco kolorem od innych niebieskich odmian, wpadają bardziej w fiolet o średnio intensywnym odcieniu. Odmianę Kew Blue z pewnością wyróżniają także liście. Nie są one matowe i ciemnozielone, jak w przypadku kilku innych odmian. Są delikatnie błyszczące, ładnie regularnie ząbkowane, eliptyczne, zakończone szpicem, takim jak na ząbkach. Mają odcień żywej zieleni. Kwiatostany osiągają średnicę odpowiadającej około połowie długości liścia.
Jej pokrój jest kulisty, dzięki czemu kwiatostany są ładnie wyeksponowane. Przy każdym podmuchu wiatru roślina mieni się zielenią i fioletem, jednocześnie wydzielając lekko lawendowy aromat liści.
Szczególną zaletą barbuli jest także okres kwitnienia. Przypada on pod koniec sezonu, gdy większość roślin kończy już kwitnąć. Dzięki czemu dłużej możemy cieszyć się kolorowym ogrodem. Czas jej kwitnienia w połączeniu z miododajnością sprawia iż jest bardzo ceniona wśród pszczelarzy, pszczół, motyli i innych owadów.
Barbula z natury jest krzewem pochodzącym z Azji Wschodniej, jednak w naszym klimacie występuje jedynie jako półkrzew. Zielone części pędów marzną każdej zimy, dlatego wiosną należy je przyciąć. Do następnej wiosny utrzymują się tylko dolne, zdrewniałe partie. Rośliny te mają wzniesiony, kulisty pokrój i osiągają wysokość około metra, rozrastając się na blisko 1-1,5 m wszerz.
Uprawa
Najlepszym stanowiskiem dla Barbuli będzie dobrze nasłonecznione, osłonięte od zimnych wiatrów miejsce. Roślina ta najlepiej będzie czuła się w lekkiej, przepuszczalnej ziemi o zasadowym odczynie (ph 7,2-7,5), która jest zasobna w wapno. Jednak z racji tego, że jest to roślina dość tolerancyjna poradzi sobie także w przeciętnej piaszczysto-gliniastej glebie o odczynie obojętnym. Nie będzie dobrze rosła jedynie w ciężkiej, kwaśnej, stale mokrej ziemi. Dobrym rozwiązaniem jest posadzenie Barbuli w bliskim sąsiedztwie murowanego ogrodzenia lub ściany, które w nocy oddaje ciepło zgromadzone w dzień.
Podlewanie Barbuli jest konieczne tylko zaraz po posadzeniu i w przypadku długotrwałej suszy. Starsze egzemplarze są w stanie przetrwać okresową suszę bez nawadniania, natomiast te młodsze powinniśmy wspomagać umiarkowanym nawadnianiem. Należy jednak mieć na uwadze to, iż w okresie kwitnienia roślinie potrzebna jest wilgoć. W przypadku Barbuli nie są to duże ilości wody, aczkolwiek warto co jakiś czas sprawdzić czy nasza krzewinka nie ma zbyt suchego podłoża nazbyt długo.
Późną jesienią należy ją zabezpieczyć u podstawy przez kopczykowanie kompostem lub liśćmi. Obie opcje wiosną możemy wymieszać z ziemią, dzięki czemu zyska ona na żyzności. To z pewnością wystarczy roślinie do jej prawidłowego rozwoju. Egzemplarze posadzone w donicach na okres zimowy przechowujemy w pomieszczeniach (w temp. 4-10 stopni Celsjusza). Podlewamy ją wtedy rzadko i małą ilością wody. Tak przechowywana z pewnością przetrwa do wiosny.
Wiosna jest najodpowiedniejszą porą, by sadzić rośliny do gruntu. Te z pojemników także najlepiej sadzić w połowie maja. Natomiast rośliny, które już zimowały na zewnątrz, wiosną (po rozgarnięciu kopczyków) dość mocno podcinamy, najlepiej 1-2 oczka nad ziemią. Po przycięciu wypuści liczne nowe pędy, na których będzie kwitła. Barbuli nie warto sadzić na zbyt dobrym miejscu, ponieważ wtedy otrzymamy okazały krzew, ale kwitnąć będzie słabiej.
Zastosowanie
Tę krzewinkę najlepiej sadzić po kilka sztuk. Najpiękniej się wtedy prezentuje. Warto łączyć je na rabacie z różnymi bylinami, na przykład: astrami, rudbekiami czy zimowitami. Barbule posadzone w rządku stworzą ładną, zgrabną ramkę dla trawnika lub kwietnika. Cudnie ozdobią brzegi ścieżek oraz ogrodzenie naszego podwórka, zwłaszcza gdy będziemy je co roku strzyc. Możemy ją także posadzić w pojemniku, który przed nadejściem mrozów przenosimy do pomieszczenia.
Krzew nadaje się również do ogródków skalnych oraz do uprawy w dużych donicach na tarasie czy balkonie dzięki swojej tolerancji na suszę i rozmiarach. Barbule nie wymagają zbyt częstego podlewania.
Ze względu na rzadki wśród krzewów kolor kwiatów Barbula jest cenionym okazem. Idealnie będzie współgrała z roślinami kwitnącymi w różnych odcieniach czerwieni i różu.

Kew Blue w pigułce:
Grupa roślin: liściaste
Forma: krzew
Pokrój: krzewiasty, kulisty, lekko wzniesiony
Siła wzrostu: szybko rosnąca
Docelowa wysokość: 0,5 – 1m
Liście: lancetowate, podłużne, lekko błyszczące, regularnie ząbkowane, zielone, eliptyczne
Kwiaty: fioletowe, z długimi wystającymi pręcikami
Zimozielność: liście opadają na zimę
Nasłonecznienie: słoneczne stanowisko
Wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne; roślina tolerancyjna na okresowe susze
pH podłoża: lekko zasadowe (ph 7,2-7,5)
Rodzaj gleby: przepuszczalna, zasobna w wapno
Walory: urokliwe kwiatostany,
aromatyczne liście o ciekawym kształcie,
ładny kulisty pokrój,
ciekawa pora kwitnienia,
można hodować ją także w pojemnikach,
nie wymaga częstego podlewania,
jest odporna na choroby i szkodniki
Pora kwitnienia: sierpień, wrzesień, październik
Zastosowanie: w grupach,
w zestawieniu z innymi roślinami o ciekawych kolorach,
w ogrodach przydomowych,
na rabatach,
w pojemnikach,
na tarasach i balkonach,
w ogrodach skalnych
Mrozoodporność: nie jest całkowicie mrozoodporna;
Zimowanie: zaleca się okrywanie lub przechowywanie w pomieszczeniach w temp 4-10 stopni Celsjusza

By jesienią móc podziwiać fioletowe odcienie, zaopatrz swój ogród w Barbulę. Będzie pięknie zdobiła otoczenie.

Przedmiotem sprzedaży jest Barbula klandońska Kew Blue  to roślina ukorzeniona w doniczce C-2 .