Ziemniaczka sercowata -Thladiantha dubia

Ziemniaczka sercowata  to bylinowe pnącze zagarniające sobie powierzchnię za pomocą wiotkich, wijących się, zielonych i owłosionych pędów. Osiągają zazwyczaj około 2,5 m długości, jednak w sprzyjających warunkach mogą zbliżyć się nawet do 4 m. Posiadają wąsy czepne, za pomocą których z łatwością mogą wspinać się po podporach czy innych roślinach. Na pędach bardzo gęsto, skrętolegle układają się liście wielkości około 10 cm. Blaszki wyrastają na dość długich ogonkach, przybierają ładny sercowaty kształt, o ostrym wierzchołku i ząbkowanych brzegach. Mają jasnozielony kolor i od spodu pokryte białymi włoskami.

Kwiaty nie należą do najbardziej urokliwych, ale przez kilka pierwszych tygodni lata stanowią wyśmienite urozmaicenie i kontrast dla zielonego morza listowia. Wyrastają w kątach liści na dość długich szypułkach, zebrane w pęki po kilka sztuk. Mają dzwonkowaty kształt, o średnicy nieco ponad 2 cm, składają się z 5 żółtych płatków wywiniętych na górze na zewnątrz, z głębokim użyłkowaniem i również owłosionych.

Niewątpliwie zaskakuje owocami. To owalne nibyjagody wielkości około 4 cm w intensywnym pomarańczowo-czerwonym kolorze, z kilkoma ciemniejszymi bruzdami, porośnięte białymi włoskami. Soczyste i słodkie, ale jadalne raczej po ugotowaniu.

Pochodzi z Azji, z obszarów wschodnich Chin, Korei oraz południowo-wschodniej Rosji.

Warunki uprawy:

Stanowisko – poradzi sobie doskonale w miejscach zarówno pół cienistych jak i słonecznych, ważne by były zaciszne, osłonięte od silnych podmuchów wiatru.

Gleba – preferuje ziemie żyzne, zasobne w składniki odżywcze, przepuszczalne.

Mrozoodporna, zimuje z powodzeniem na ternie całego kraju bez konieczności okrywania.

Doskonała do posadzenia w sąsiedztwie świetlistych drzew i krzewów, do oplatania obiektów małej architektury ogrodowej albo wzdłuż murów i ścian.

Ziemniaczka sercowata  to roślina ukorzeniona w doniczce C-2.