Roślina wkracza dopiero na polskie salony ogrodowe, bardzo popularna jest w cieplejszych regionach świata, doskonale znają ja Chińczycy i Japończycy, pochodzi bowiem z Azji. Jej potoczna nazwa święty czy niebiański bambus jest myląca, gdyż w rzeczywistości to krzew z rodziny berberysowatych.
Rośnie w formie zwartego krzewu o wysokości dochodzącej niekiedy do 70 cm i rozpiętości około 60 cm. Pedy bardzo liczne, sztywne, wyprostowane, choć nie rozgałęziają się mocno, to okryte są bardzo gęsto listowiem. Pojedyncze blaszki szerokie, eliptyczne, całobrzegie, z długim i ostrym wierzchołkiem tworzą liczne pierzaste liście. Te młode z wiosną rozwijają się w kolorze głębokiego szkarłatu, lśniąca powierzchnia tych starszych ma barwę ciemnej zieleni. Jesienią natomiast cały krzew oblewa się wieloma odcieniami jaskrawej czerwieni.
Dodatkową letnią dekorację stanowią stożkowate wiechy, w których luźno zebrane są drobne, kremowo-białe kwiatuszki roztaczające przyjemny zapach. To z nich powstają owoce – małe, kuliste, czerwone jagody o błyszczącej skórce.
Warunki uprawy:
Stanowisko – wymaga miejsca słonecznego, ciepłego, zacisznego.
Gleba – nie ma szczególnych oczekiwań, zadowoli się przeciętnym podłożem ogrodowym o stałym umiarkowanym poziomie wilgotności i dobrej przepuszczalności, najlepiej o lekko kwaśnym odczynie.
Nie jest w pełni mrozoodporny, wymagać będzie okrycia przed nastaniem srogich mrozów.
Piękny akcent kolorystyczny w kompozycjach pojemnikowych na jasne tarasy i balkony. Idealnie nadaje się do wytyczenia granic czy obrzeży alejek. Tworzy ładne zestawienia z gatunkami o podobnych rozmiarach. |
