Purple Eden – ta nazwa doskonale oddaje rajską kolorystkę jakże tajemniczych kwiatów odmiany. Każdy krągły, pękaty zgrabnie złożony z ponad 35 regularnie układających się płatków z subtelnie wywijającymi się na zewnątrz brzegami. Osiągają w pełni rozkwitu około 10 cm średnicy. Przez cały czas zachowują stonowane, głębokie odcienie fioletu zmieszanego z głęboką purpurą. Co więcej roztaczają dość mocną, korzenną woń, tak wybornie podkreślającą ich nietypową kolorystykę.
Jest krzewem pełnym wigoru, w szybkim tempie przyrasta osiągając finalnie około 1,5 m wysokości oraz blisko 1 m rozpiętości.
Listowie rewelacyjnie komponuje się w barwą kwiatów, przybierając odcień ciemnej, oliwkowej zieleni.
Ten mieszaniec herbatni został wyselekcjonowany w 2001 roku przez amerykańskiego hodowcę Toma Carrutha. Na rynkach znana jest także jako WEKsmopur, natomiast szczególnie na australijskim, rozpowszechniła się nazwa Ebb Tide.
Jej niezwykle urokliwe kwiaty zachwycające nietypową barwą rozwijają się stopniowo i nieprzerwanie od maja do początków października.
Odmiana o bardzo dużej odporności na czarną plamistość, ale mniejszej na mączniaka.
Warunki uprawy:
Stanowisko – róże wielkokwiatowe sadzimy głównie na stanowiskach słonecznych bądź lekko ocienionych. Warto zadbać by miejsce ich wzrostu było osłonięte od porywów wiatru.
Gleba – powinna być żyzna, gliniasto-piaszczysta. Na słabszych glebach wskazane jest zastosowanie nawozów organicznych: kompostu, torfu czy dobrze rozłożonego obornika. Nawozy mineralne zaczynamy stosować dopiero przy starszych roślinach. Nawożenie mineralne stosujemy do trzech razy w ciągu roku. Pierwsze azotowe wczesną wiosną, gotowymi mieszankami bądź nawozami wieloskładnikowymi typu Azofoska, drugie po przekwitnięciu nie później niż do połowy lipca, trzecie jesienne fosforowo-potasowe. Nawóz rozsypujemy wokół pnia i mieszamy z glebą na końcu obficie podlewając.
Cięcie – to istotny element w uprawie róż. Właściwe przycinanie odmian wielkokwiatowych stymulować powinno wykształcenie silnych pędów przykorzeniowych i formowanie kulistego, równomiernie zagęszczonego krzewu o pięknych kwiatach. Cięcie wykonujemy co roku, rozpoczynając od usunięcia pędów słabych i chorych. Na najgrubszych pozostawiamy 4 – 6 oczek, na cieńszych 2 – 4 oczka. Dobrze, by pąk najbliższy cięciu skierowany był na zewnątrz krzewu, wówczas otrzymamy ładniejsza sylwetkę. Mocne przycinanie sprawi, że kwiaty będą bardziej okazałe, przy słabszym pojawi się ich na krzewie więcej, ale nieco mniejszych. W sezonie warto na bieżąco usuwać uschnięte kwiaty.
Zimowanie – róże wielkokwiatowe tolerują mrozy do około -26°C, jednak szczególnie w rejonach zimniejszych wymagać będą kopczykowania na zimę.
Przedmiotem sprzedaży jest roślina ukorzeniona w doniczce C-3.
mr |
