Szalenie ciekawa odmiana, przyciąga wzrok nie tylko wielkością i kolorem kwiatów, ale także niezwykle dekoracyjnym listowiem. Zapewne w niejednej kolekcji stanowić będzie ciekawy okaz.
Jest to częściowo drewniejąca bylina, której liczne i dość grube pędy tworząc krzaczastą kępę o rozpiętości nieco ponad 60 cm. Wznoszą się one sztywne i wyprostowane ku górze dorastając do 1,2 m wysokości i formują dość smukłą, zwartą sylwetkę.
Choć stosunkowo późno rozpoczyna sezon, to od razu zachwyca okazałymi, atrakcyjnie prezentującymi się liśćmi. Każda blaszka o głębokich wcięciach dzielących ją na 3 – 5 smukłych części o długich, ostrych wierzchołkach i nieregularnie postrzępionych marginesach. Z pąków wybijają w kolorze jasnej zieleni, szybko jednak na ich górnej powierzchni zaczyna dominować mocny, karminowy i bordowy odcień czerwieni, jesienią natomiast nabierają złocistych i bursztynowych tonów z wyraźnie widoczną fioletowawą siecią użyłkowania.
Okazałe kwiaty, o średnicy około 18 cm, rozwijają się systematycznie w okresie od połowy sierpnia do początków października. Płatki szerokie, zachodzą na siebie układając się na kształt płaskiej miseczki. Ich pofalowana powierzchnia nadaje im nieco subtelności i delikatności, a głęboka winna czerwień, która ją spowija sprawia, że są bardzo wyraziste. Ze środka wychyla się zaś długi, charakterystyczny prętosłup, również w kolorze intensywnej czerwieni.
żyłkami i brzegami.
Odmiana wyselekcjonowana we francuskim mieście Montauban przez Alaina Tana w ramach kolekcji Carousel i objęta ochroną licencyjną.
Warunki uprawy:
Stanowisko – preferuje miejsca zaciszne i widne, ładnie rośnie zarówno w pełni wyeksponowany na słońcu jak i w nieco rozproszonym świetle, po lekki półcień.
Gleba – wymaga żyznej gleby, bogatej w składniki próchniczne, stale wilgotnej i przepuszczalnej zarazem; unormowane stosunki wodne to podstawa powodzenia w uprawie, bo roślina jest wrażliwa zarówno na niedobór jak i nadmiar wilgoci.
Dorosłe okazy mogą zimować niemal na całym terenie naszego kraju, jednak przy barku okrywy śnieżnej warto je wyściółkować, podobnie jak młode egzemplarze. Rośliny w donicach przenosimy do chłodnych pomieszczeń. Po pierwszym mrozie tniemy pędy tuż nam ziemią, wczesną wiosną należy usunąć ich resztki, a następnie zaleca się intensywne nawożenie. Gdy roślina osiągnie niecałe 50 cm warto ściąć czubki pędów, by wzmóc krzewienie.
Ciekawe tło dla niższych bylin, szczególnie o jasnym ulistnieniu i kwiatach. Kilka sztuk w rzędzie utworzy fenomenalny szpaler, a jako samotnik na reprezentacyjnym trawniku zachwycał będzie gości. Z powodzeniem możemy uprawiać go w pojemnikach na słonecznych tarasach i balkonach, gdzie wprowadzi nieco egzotycznego klimatu.
Roślina ukorzeniona w doniczce C-3
|
.jpg)
.jpg)
